W zadumie – koło historii i nowe początki

Ostatnie dni spędzam na uzupełnianiu brakujących miesięcy z 2005 roku na blogu. Zadziwia mnie, jak często wracam do tych samych miejsc i powtarzam historie… tylko w nieco innym kontekście. Niby się rozwijam, udoskonalam, ale pewne schematy i reakcje pozostają takie same – jakby to był mój psychologiczny profil. Historia zatoczyła koło. Znów pojawiają się te same myśli i wnioski. Gdybym nie prowadził tego bloga, nigdy bym tego nie zauważył. Myślałbym, że to, co się dzieje teraz, jest zupełnie nowe… a tu proszę – déjà vu.

Samotna postać krocząca po opustoszałej, mokrej ulicy o zmierzchu – chwila zadumy nad przeszłością i przyszłością.

Gwoli rozstania

Ostatnio wspominałem o rozstaniu. To już trzecie w historii mojego ośmioletniego związku. Wiem, mało kto o tym wiedział. To była farsa, która trwała zbyt długo… Wreszcie przejrzałem na oczy. Oczekiwania z obu stron zawiodły, a to, co nazywaliśmy związkiem, było tylko długotrwałym przywiązaniem, czymś, co robi się dla wygody psychicznej. Osiem lat snu. Może właśnie teraz się przebudziłem? Czas pokaże.

Refleksja o prostocie i skomplikowaniu

Nie ma sensu wynosić zwyczajnych rzeczy do rangi cudów. Cenię sobie podział na to, co widzialne i niewidzialne. Jeśli o czymś nie mówię, to znaczy, że nie trzeba, albo nie nadszedł jeszcze właściwy czas. Czasem mam wrażenie, że niewiele osób naprawdę chce mnie poznać. Ale to już ich sprawa – może po prostu nie chcą.

Przewrotna myśl

Może i jestem lunatykiem? Chyba tak, ale przecież każdy z nas ma swoją własną wersję rzeczywistości. Nie ma sensu obwiniać innych za nasze porażki czy błędy. Każdy z nas jest odpowiedzialny za swoje życie i wybory, jakie podejmuje.

Fascynuje mnie, jak te delikatne zmiany w życiu tworzą syntezę czegoś nowego. Mimo że historia się powtarza, nic nie jest takie samo.

Refleksja na koniec

Jaką cząstkę tego, co było, tworzy to, co jest? Co z przeszłości wpływa na naszą teraźniejszość?

Proszę, by to odbicie od „dna” było naprawdę nowe.