Kraków - Klasycznie

października 16, 2010

Kraków - Klasycznie

KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA

Kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła położony jest przy ul. Grodzkiej. Został wybudowany w latach 1597-1619 dla Jezuitów, ze środków fundacji Zygmunta III Wazy. Pracami kierowali: Józef Britius, Jan Maria Bernardoni i Jan Trevano, którego dziełem jest fasada, kopuła i projekt dekoracji wnętrza. Swoją architekturą nawiązuje do kościoła jezuickiego Il Gesu w Rzymie. Jest to budowla barokowa, jednonawowa, z transeptem i półkoliście zamkniętym prezbiterium. Po obu stronach nawy występuje rząd kaplic. Przed wejściem do kościoła znajduje się ogrodzenie złożone z cokołów, na których znajdują się figury dwunastu apostołów, wykonane przez Dawida Heela (obecne to kopie Kazimierza Jęczmyka). Zwraca także uwagę okazała, dwukondygnacyjna fasada, na której wzorowały się później inne kościoły na terenie Rzeczypospolitej. W dekoracji fasady dostrzegamy posągi świętych jezuickich, dzieło D. Heela (1723), godło Towarzystwa Jezusowego, a powyżej herb Zygmunta III Wazy z orderem Złotego Runa; w niszach górnej kondygnacji figury św. Zygmunta i św. Władysława (XVII w.). (www.pora.pl/venue/ kosciol-sw-piotra-i-pawla)

Baszta Sandomierska na Wawelu

Baszta Senatorska na Wawelu

Baszta Senatorska (zwana także Lubranką) – najwyższa z trzech w pełni zachowanych baszt na wzgórzu wawelskim. Wraz z basztą Sandomierską tworzy unikatowy zespół tzw. baszt ogniowych. Wzniesiona została w połowie XV wieku, w dolnych kondygnacjach z kamienia, w górnych z cegły. W 1534 roku połączono ją z południowym skrzydłem pałacu królewskiego i przebudowano dolne kondygnacje, m.in. z przeznaczeniem na komnatę dla "młodego króla" tj. Zygmunta Augusta. Według Kroniki Bielskiego w 1595 r. została obniżona "dla wielkiego ciężaru, który na sobie miała". Jej najstarsza nazwa, Lubranka, pochodzi od nazwiska prokuratora generalnego zamku, Grzegorza z Lubrańca. W XVII i XVIII w. nazywaną ją także Olbramką, Wolbromką i Skarbową. Ostatecznie przyjęła się nazwa baszty Senatorskiej.
@pl.wikipedia.org

Brama Bernardyńska i Baszta Sandomierska na Wawelu

Brama Bernardyńska na Wawelu

Brama Bernardyńska – jedna z bram wjazdowych na wzgórzu wawelskim, położona w południowo-zachodniej części wzgórza, w pobliżu baszty Sandomierskiej. Zbudowana w okresie okupacji hitlerowskiej na miejscu bramy z mostem zwodzonym – jednej z 4 bram fortecznych wzniesionych w latach 1849-1854 przez Austriaków w trakcie przekształcania Wawelu w cytadelę twierdzy Kraków.
@pl.wikipedia.org/wiki/Brama_Bernardyńska_na_Wawelu

Dawny szpital wojskowy i Baszta Sandomierska na Wawelu

Baszta Sandomierska na Wawelu

Baszta Sandomierska – jedna z trzech istniejących baszt na wzgórzu wawelskim, położona na jego południowo-zachodnim skraju. Wraz z basztą Lubranką (Senatorską) tworzy unikatowy zespół tzw. baszt ogniowych z połowy XV w. Po raz pierwszy wzmiankowana w źródłach jako "nowa wieża" w związku wydarzeniem z 1462 roku, gdy ścięto na wzgórzu obok niej sześciu rajców po zamordowaniu przez mieszczan magnata Jędrzeja Tęczyńskiego. Według tradycji więziono tu szlachtę z Ziemi Sandomierskiej.